Het principe. Daaraan is een nobel mens te herkennen. Standvastig en onwrikbaar in opvattingen. De man van principes, of vrouw, het is mij om het even, is verworden tot een deugd. Het stralende ideaal waarnaar gestreefd wordt. Iemand in bezit van duidelijke principes, je weet wat je er aan hebt. Helder en zeker. Kijk, dat hebben we nodig. Toch? Welnu, ik kan mij tegenwoordig een weinig deugdzamer activiteit bedenken dan het om zeep helpen van een smetteloze deugd. De deugd als delinquent opsporen, publiekelijk nagelen & beschimpen om deze tot besluit met een snelle executie de laatste eer te bewijzen. Daar kikker ik van op.
Het principe is niets anders dan een zoveelste poging tot controle die de behoefte aan voorspelbaarheid moet bevredigen. Afstappen van een principe wordt in het dagelijks verkeer al snel bestempeld als wispelturig en onbetrouwbaar. De zekerheid van karakter dwingt de karakterloze tot het opstellen van vaste waarden in het veld. Waarbij het hele speelveld een dor en vreugdeloos toneel wordt.
Ik pleit voor een open transfersysteem zonder vaste waarden. Weg met wurgcontracten en welkom ongebreideld opstellen, ervaren en weer loslaten. Zet nieuwe aankopen in, de gretigheid van de jeugd en verkoop door wanneer het niet meer past, niet meer werkt. De arena is het toneel waar alles ervaren mag worden. Opvattingen werken, totdat ze niet meer werken. Dan is het tijd om afscheid te nemen.
Mocht er al een deugd bestaan, laat dan die deugd zijn; trouw aan jezelf. Een zelf dat wil spelen, creëren, ervaren en beleven in plaats van zich te laten beteugelen door allerlei principes en opvattingen die het over zichzelf heeft gekunsteld. Dit zelf begrijpt dat niets zeker is, en alles, gelijk de werkelijkheid, voortdurend aan verandering onderhevig is. Beweeg mee op jouw eigen unieke weg en ervaar wat jou op die weg dient. Daaraan is een vrij mens te herkennen. Maar wees daarin vooral niet principieel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten