Jeuk

Hoe is het met de liefde? Wanneer deze vraag op mij wordt afgevuurd moet ik altijd even met een breinaald langs de binnenkant van het gips dat mijn hart omsluit om de jeuk te bestrijden. Op het eerste gezicht is de vraag hoe het met de liefde is van een buitengewone omvang. De liefde kent immers vele facetten, interpretaties, gelaagdheden en dimensies (maar misschien ook niet). Maar de liefde als wereldfenomeen, dat klets ik dus niet zomaar even weg. De vraag laat zich meten met andere, ook niet misselijke, vragen als: nog preoerknal suggesties? & hoe staat het tegenwoordig met je kijk op de werkelijkheid?

Gelukkig hoef ik mij ook niet te wagen aan een filosofisch traktaat. De vraag is natuurlijk niet zo bedoeld. Wel is ze goedbedoeld om inzicht te krijgen in de laatste scoops, projecten, potentials en ontwikkelingen in het romantisch-erotisch relationele domein van mijn leven. Nu begint liefde overeenkomsten te vertonen met de gezondheid: ben je beter, dan wordt er niet naar gevraagd. Zit je in de lappenmand, dan is de gezondheid een dankbaar onderwerp van gesprek. Wanneer ik dus de inertie, of zelfs het ontbreken van beweging überhaubt, beschrijf als 'geen nieuws, goed nieuws' is de teleurstelling zichtbaar en blijft medeleven niet lang uit. En voor ik het weet zit ik redding en beterschap in de nabije toekomst te beloven!

Het moet toch niet veel gekker worden. Maar dat wordt het wel nu het mij ook nog zóóó wordt gegund dat ik romantisch-erotisch relationeel geslaagd ben. Mijn hemel, ik wist niet er zo armoedig en leeg aan toe te zijn. Liefde als afwezigheid. Maar is dat ook werkelijk zo? Ik krijg herinnering aan The Matrix Revolutions waarin wordt gezegd dat liefde slechts een woord is, en dat niet het woord maar de verbinding die het woord impliceert van belang is. Kijk ik met deze ogen naar het woord liefde, dan zie ik overal om mij heen verbindingen en is het plaatje vol, kleurrijk en een drukte van belang. Enneh...geen zorgen hoor, die laatste restjes gips rondom mijn hart, daar wordt aan gewerkt.