Gezocht: bril

De spirituele zoektocht, de oneindig lijkende queeste naar zin en betekenis, komt op mij steeds meer over als het klassieke verhaal van de zoekgeraakte bril: deze rustte immers al die tijd doodleuk op de eigen neusbrug. We kijken dwars door hetgeen we zoeken naar allerlei oplossingen buiten onszelf. Vergeetachtig zoeken in alle gaten en hoeken, het overhoop halen van laden en uit pure ontreddering de meest niet voor de hand liggende plekken raadplegen. Dat soort dingen. Niets te vinden natuurlijk. Of zie ik dat niet scherp genoeg?

Het begint allemaal met de notie dat er iets wordt gemist. Zeg maar, er is iets verloren geraakt. In mijn geval was dat alarmsignaal het lezen van een tweedehandexemplaar van Hermann Hesse's Narziss & Goldmund. Alleen al de weeïge geur, een blend van de verschillende bezitters voor mij, die opsteeg uit de vergeelde bladzijden appelleerde aan iets onbeschrijfelijks. Hesse deed dan toch een poging met zijn roman en vertelde mij: volg je hart, je bent je eigen autoriteit, leef jouw droom. Droom? Wat nou droom!? Dit boek was een soort wakker worden. Alsof mijn naamgenoot mij stevig bij de schouders greep en liefdevol door elkaar rammelde. Paulo de Coelho deed vervolgens hetzelfde met 'De Alchemist' door mij aan te sporen mijn eigen legende te volgen. Zelfde ijsje, andere smaak.

Ik begon vol goede moed aan de tocht en meende te luisteren naar mijn wijze raadsheren. Ik liet mij inspireren door andere schrijvers. Er kwamen coaches, therapeuten, oosterse wijsheden, gesprekken, workshops, trainingen, retraites, en meditatie. Jawel, het is heerlijk laven aan andermans inzichten en wijsheden. Maar het waren niet mijn wijsheden. De zoektocht werd een doel op zich en ergens buiten mijzelf was 'de' oplossing te vinden. De paradox is dat er dan soms iemand langs komt die je vertelt niet naar hem te luisteren, maar je eigen waarheid te zoeken. En zo kwam Joseph Campbell op mijn pad, althans zijn geschreven nalatenschap. En weer klinkt het: vind je eigen weg, volg de stem van je hart, leef je persoonlijke mythe en bestemming. Precies wat Hermann en Paulo jarengeleden al toefluisterden. En dan merk ik dat al die tijd de bril die ik zocht, ik op mijn gezicht droeg.

En nu is het alsof de circel rond is. Waren al die inspanningen dan voor niets? En, is het dan nu klaar? Twee keer nee. Eerste nee: dankzij de reis ben ik daar gekomen waar ik moet zijn. Tweede nee: Het is een nieuw begin en ik ga verder. Misschien ontmoet ik je onderweg. Dan zal ik tegen je zeggen: 'volg je eigen weg. Leef jouw bestemming.' Maar luister vooral niet naar mij...