Prachtige wanorde

Creatie van het zelf zonder chaos. Is het überhaupt mogelijk? Deze linke oersoep pruttelt op mijn fornuis en ik vraag mij af of ik bewust ben van alle toegevoegde ingrediënten. Het gebruikelijke receptuur luidt: ontwikkeling, prima, zolang er maar zo weinig mogelijk overhoop wordt gehaald. Chaotische taferelen graag vermijden. De touwtjes stevig in handen, schaapjes op het droge en alles netjes op zijn plek. Dat soort dingen dus. Hier ontstaat dan ook de paradox. Want op het moment dat ik mij vastklamp aan allerlei gewoontes en systemen van controle, dienen zich steevast omstandigheden aan die de vertrouwde systematiek danig in de war schoppen. Chaos dus. Maar vanuit die chaos ontstaat vervolgens een nieuwe orde, een ander besef van zijn, wat weer creatie is. En laat dat laatste nou net de beweging zijn waar het mij in beginsel om te doen was…

De vraag dan anders geformuleerd: waar ben ik zonder chaos? Alles blijft weliswaar bij het oude, maar dat strookt niet met de vurige behoefte aan groei. Maar om nou meteen een thrillseeker te worden? Zo radicaal hoeft het waarschijnlijk niet. Maar het kan vast geen kwaad mijn meningen ten opzichte van chaos wat te herzien. Een mening die enerzijds wordt gevoed door emotionele hechting aan een systeem van veiligheid, en anderzijds een houding van verzet tegen wat zich als onwenselijk aandient. Tja, dan is het vragen om problemen als het in de egobeleving even niet meezit…

Volgens de Britse bioloog Rupert Sheldrake worden systemen van gewoonte continue onderbroken door onverwachte omstandigheden en kansen tot ontwikkeling. Zo kan er ruimte ontstaan voor nieuwe voorwaarden en mogelijkheden. Er vindt dan als het ware een ontploffing plaats die transformatie van het individu mogelijk maakt. Je kunt je leven naar een ander plateau tillen waar het zich kan voegen naar de nieuwe waarden en uitgangspunten. De transformatie is dan niets anders dan het bewust worden van de eigen unieke dromen en verlangens. Het innerlijk weten ten aanzien van de eigen bestemming en daarmee in lijn gaan lopen. Een uitnodiging tot de integratie van tegenstellingen, het opgeven van verzet en afstemmen vanuit het hart.

Het is dan wachten op de volgende explosie. Maar de vraag is of dat dan nog chaotisch is. Chaos is niets meer dan een ‘state of mind’. De explosie is slechts. De omstandigheden zijn wat ze zijn. En wat ik er van vind doet er niet toe. Wat ik er mee doe, des te meer. Hoe meer ik op deze manier mij bewust wordt van onderbewuste dromen & verlangens, intenties & gevoelens, des te makkelijker deze te vertalen zijn naar de ervaringen die voorbijkomen. Wanneer ik zo creëer is chaos niets anders dan een explosie in een eeuwig patroon van prachtige orde.